Glasatelier Nepal vandaag officieel geopend,Feest!
Door: Jan en Margot
23 Oktober 2009 | Nepal, Pokhara
Sinds een dikke week zitten we met kop en kont in het glas. In no-time is er op zeer ambachtelijke wijze een atelier getimmerd, inclusief interieur, gas aangelegd en elektriciteit met de nodige hulpbronnen.
Jan heeft een gretige leerling, die alles meteen oppikt. En daar komt heel wat voor kijken. Intussen ben ik druk bezig met workshops geven, de timmerlieden gehurkt tussen ons in. Een lust. Nog nooit zoveel blijheid en verwondering gezien op die prachtige Nepalese koppies, de creativiteit stroomt met volle intensitiet naar buiten. Na een korte droogperiode in de zon, verdwijnen de kostbaarheden in de oven, wauw, welk een opgewonden sfeer als de deksel van de oven gaat. Inmiddels zijn er al heel wat kunstwerken gemaakt. Tussen het werk door hebben we uitgebreid het Tiharfestival meegevierd op het NCH. Feest van saamhorigheid en samen delen. Broers en zussen van heinde en ver ontmoeten elkaar, een tika op het hoofd met een goede wens voor de toekomst, gegeven door de oudste zus, een envelop met geld voor de zusters. Vol symboliek en diepe eerbied. Ook wij mochten dit ritueel
meebeleven en ondergaan.
Gisteren een meeting met de volunteers, die zeker een goede rol kunnen spelen in het verkopen van het glaswerk. Zij zitten vol ideeen, hoe dit aan te pakken. De eerste opdracht is binnen: het maken van asbakjes voor een restaurant in Pokhara. De mallen voor deze asbakjes zijn inmiddels al klaar en de kinderen hebben het glas al beschilderd. En vrijdag is het feest: de opening van het atelier, met pers en al. En 's avonds feest!
Voor nu: Namaste Margot
Maar even terug naar de dag dat de machine aankwam....... Jan hoe ging dat?
18 oktober
Hadden we thuis nog de beschikking over een heftruck, hier zorgen
gespierde armen dat de vrachtwagen verlost wordt van haar lading. De
twee kratten staan nu als wachters voor Namaste Children’s House en
hebben aan belangstelling niet te klagen.
Dan ontmoet ik een van oor tot oor glimmende Sher; hij wordt de
manager van het project en staat te popelen. Met vereende kracht
wordt alles uitgepakt en naar binnen gesjouwd. De ruimte ziet er goed
uit en met enige aanpassingen is er een perfect glasatelier van te
maken. Sher heeft de boodschap begrepen; de volgende morgen zes uur
zijn er al vier timmerlieden aan het werk. Uit ruw hout, waaronder
het hout van de kisten, worden tafels, kasten en een deur gemaakt.
Tegelijk met de elektricien komt ook de loodgieter; beiden op
slippers en een rugzakje vol gereedschap. Er wordt ontspannen maar
keihard gewerkt. De glasoven staat als een waar pronkstuk midden in
deze bedrijvigheid. Het voelt alsof iedereen heel dankbaar is bij dit
project betrokken te mogen zijn. Als ik naar buiten kijk zie ik dat de
bestelde zes glasplaten worden afgeleverd: op de motorfiets.
Aan het eind van de dag is het gas aangesloten en kunnen we de oven
starten. Vol verwachting heeft iedereen zich verzameld. Een spannend
moment. Ik controleer nog ÈÈn keer de leidingen en ruik gas. Als ik
zeg zo niet te willen stoken merkt de loodgieter op dat het maar om
een beetje gas gaat .... Diep in de avond heeft hij de klus geklaard
en ontsteken we onze glasoven als een olympisch vuur.
De volgende dag leer ik Sher glas snijden en mallen maken. Hij is
gedreven en precies. We voelen elkaar goed aan en hij lijkt geknipt
voor dit werk. Ondertussen is Margot met een groepje kinderen gaan
schilderen. Bruine oogjes stralen en glimmen van genot. Het is een
waar feest. Dan besef ik dat deze stralende kinderen geen ouders
hebben en door Namaste Children’s House uit de goot van Nepal
omhoog getrokken zijn. Mijn ogen worden nat en ik loop even naar
buiten waar in de schaduw van een bananenboom de op maat gemaakte
kasten worden gefineerd en in de olie gezet.
Jan
Nepal 23 oktober.
Sher geeft nu ook zelf de workshops. Als een natuurtalent weet hij de groep te boeien. Eén van de kinderen, Pranam, luistert aandachtig. Zijn mond en bruine ogen wijd open gesperd. Tijdens het geconcentreerd werken steekt z’n tong af en toe naar buiten, zijn ogen glimmen. In mijn hoofd botsende beelden van een paar maanden oude Pranam die te vondeling wordt gelegd en een nu dolblije Pranam die huppelend maar heel voorzichtig zijn beschilderde glasplaatje naar de tuintafel brengt. Daar liggen alle werkstukken gezellig samen te drogen in de zon. Een nieuwsgierige gekko neemt ook een kijkje. Het diertje neemt de benen als Pranam aankomt en weet nog net even met de staart z’n handtekening achter te laten op één van de nog natte schalen.
De glasoven draait ondertussen op volle toeren en laat als een trotse moeder de geboorte zien van fruitschalen, ijscoupes, offerlichtjes, raamhangers en halskettingen. Dit alles gemaakt van restglas.
Dan is het tijd voor de persconferentie. Visma en ik vertellen enthousiast over onze droom en tonen trots de resultaten. De pers is bijzonder geïnteresseerd en stelt vragen. Als er wordt ingezoomd zie ik dat er nog stront aan m’n schoenen kleeft van de bergtocht. Ik trek m’n benen voorzichtig in, schuif ze onder de stoel en blijf glimlachen. Als we beiden een lint doorknippen is het glasatelier officieel geopend. Sher verkoopt offerlichtjes en noteert de eerste bestelling voor een restaurant in Pokhara. Morgen weet Nepal dat er geschiedenis geschreven is.
Onze missie is meer dan geslaagd, ik ben moe en zou morgen ’t liefst in m’n eigen bed wakker willen worden.
Jan en Margot.
Jan heeft een gretige leerling, die alles meteen oppikt. En daar komt heel wat voor kijken. Intussen ben ik druk bezig met workshops geven, de timmerlieden gehurkt tussen ons in. Een lust. Nog nooit zoveel blijheid en verwondering gezien op die prachtige Nepalese koppies, de creativiteit stroomt met volle intensitiet naar buiten. Na een korte droogperiode in de zon, verdwijnen de kostbaarheden in de oven, wauw, welk een opgewonden sfeer als de deksel van de oven gaat. Inmiddels zijn er al heel wat kunstwerken gemaakt. Tussen het werk door hebben we uitgebreid het Tiharfestival meegevierd op het NCH. Feest van saamhorigheid en samen delen. Broers en zussen van heinde en ver ontmoeten elkaar, een tika op het hoofd met een goede wens voor de toekomst, gegeven door de oudste zus, een envelop met geld voor de zusters. Vol symboliek en diepe eerbied. Ook wij mochten dit ritueel
meebeleven en ondergaan.
Gisteren een meeting met de volunteers, die zeker een goede rol kunnen spelen in het verkopen van het glaswerk. Zij zitten vol ideeen, hoe dit aan te pakken. De eerste opdracht is binnen: het maken van asbakjes voor een restaurant in Pokhara. De mallen voor deze asbakjes zijn inmiddels al klaar en de kinderen hebben het glas al beschilderd. En vrijdag is het feest: de opening van het atelier, met pers en al. En 's avonds feest!
Voor nu: Namaste Margot
Maar even terug naar de dag dat de machine aankwam....... Jan hoe ging dat?
18 oktober
Hadden we thuis nog de beschikking over een heftruck, hier zorgen
gespierde armen dat de vrachtwagen verlost wordt van haar lading. De
twee kratten staan nu als wachters voor Namaste Children’s House en
hebben aan belangstelling niet te klagen.
Dan ontmoet ik een van oor tot oor glimmende Sher; hij wordt de
manager van het project en staat te popelen. Met vereende kracht
wordt alles uitgepakt en naar binnen gesjouwd. De ruimte ziet er goed
uit en met enige aanpassingen is er een perfect glasatelier van te
maken. Sher heeft de boodschap begrepen; de volgende morgen zes uur
zijn er al vier timmerlieden aan het werk. Uit ruw hout, waaronder
het hout van de kisten, worden tafels, kasten en een deur gemaakt.
Tegelijk met de elektricien komt ook de loodgieter; beiden op
slippers en een rugzakje vol gereedschap. Er wordt ontspannen maar
keihard gewerkt. De glasoven staat als een waar pronkstuk midden in
deze bedrijvigheid. Het voelt alsof iedereen heel dankbaar is bij dit
project betrokken te mogen zijn. Als ik naar buiten kijk zie ik dat de
bestelde zes glasplaten worden afgeleverd: op de motorfiets.
Aan het eind van de dag is het gas aangesloten en kunnen we de oven
starten. Vol verwachting heeft iedereen zich verzameld. Een spannend
moment. Ik controleer nog ÈÈn keer de leidingen en ruik gas. Als ik
zeg zo niet te willen stoken merkt de loodgieter op dat het maar om
een beetje gas gaat .... Diep in de avond heeft hij de klus geklaard
en ontsteken we onze glasoven als een olympisch vuur.
De volgende dag leer ik Sher glas snijden en mallen maken. Hij is
gedreven en precies. We voelen elkaar goed aan en hij lijkt geknipt
voor dit werk. Ondertussen is Margot met een groepje kinderen gaan
schilderen. Bruine oogjes stralen en glimmen van genot. Het is een
waar feest. Dan besef ik dat deze stralende kinderen geen ouders
hebben en door Namaste Children’s House uit de goot van Nepal
omhoog getrokken zijn. Mijn ogen worden nat en ik loop even naar
buiten waar in de schaduw van een bananenboom de op maat gemaakte
kasten worden gefineerd en in de olie gezet.
Jan
Nepal 23 oktober.
Sher geeft nu ook zelf de workshops. Als een natuurtalent weet hij de groep te boeien. Eén van de kinderen, Pranam, luistert aandachtig. Zijn mond en bruine ogen wijd open gesperd. Tijdens het geconcentreerd werken steekt z’n tong af en toe naar buiten, zijn ogen glimmen. In mijn hoofd botsende beelden van een paar maanden oude Pranam die te vondeling wordt gelegd en een nu dolblije Pranam die huppelend maar heel voorzichtig zijn beschilderde glasplaatje naar de tuintafel brengt. Daar liggen alle werkstukken gezellig samen te drogen in de zon. Een nieuwsgierige gekko neemt ook een kijkje. Het diertje neemt de benen als Pranam aankomt en weet nog net even met de staart z’n handtekening achter te laten op één van de nog natte schalen.
De glasoven draait ondertussen op volle toeren en laat als een trotse moeder de geboorte zien van fruitschalen, ijscoupes, offerlichtjes, raamhangers en halskettingen. Dit alles gemaakt van restglas.
Dan is het tijd voor de persconferentie. Visma en ik vertellen enthousiast over onze droom en tonen trots de resultaten. De pers is bijzonder geïnteresseerd en stelt vragen. Als er wordt ingezoomd zie ik dat er nog stront aan m’n schoenen kleeft van de bergtocht. Ik trek m’n benen voorzichtig in, schuif ze onder de stoel en blijf glimlachen. Als we beiden een lint doorknippen is het glasatelier officieel geopend. Sher verkoopt offerlichtjes en noteert de eerste bestelling voor een restaurant in Pokhara. Morgen weet Nepal dat er geschiedenis geschreven is.
Onze missie is meer dan geslaagd, ik ben moe en zou morgen ’t liefst in m’n eigen bed wakker willen worden.
Jan en Margot.
-
23 Oktober 2009 - 11:46
Abbo:
Dan is het prachtig, dat jullie avontuur geslaagd is. Hardstikke goed !!!
Hier op de werkplaats is de herfstvakanntie begonnen. Ik wens jullie nog een hele goede week. -
23 Oktober 2009 - 11:53
Joke En Willy:
Beste Jan en Margot,
Fan herte lokwinske mei dit grutte sukses. It is net mei droege eaagen oan te sjen. Wy binne der fan understeboppe.
Wat fijn dat sokke bernstjes no wer in takomst hawwe en bydrage kinne oan in foar harren bettere wrald.Wy soene jimme der sa helpe wolle.
De foto's binne ek tige moai en sa kinne wy us in goed byld foarmje wer ot jimme my dwaande binne.
Alle hulde fanut Hurdegaryp.
Mei waarme groetnis Joke en willy -
23 Oktober 2009 - 12:02
Jouk:
geweldig,hjir bin gjin wurden ..mar trienen foar!!!
leave gr.f.Jouk
-
23 Oktober 2009 - 12:59
Heine/Greet:
You get it! wat geweldig dat het allemaal gelukt is, veel felicitaties van ons uit Reduzum!! We zijn blij met jullie dat het zo geslaagd is. Een goede tijd nog samen, veel groeten van Heine en Greet -
23 Oktober 2009 - 14:16
Carijn En Hilde:
Namaste!
Wij zitten hier ver weg in een zonnig en herfstgekleurd Nederland weer een heerlijk dagje te werken aan onze Namaste Foundation. Toch ook weer zo dichtbij met deze verhalen en foto's. Zojuist ook een tijd met Visma zitten bellen. Hij had geweldig enthousiaste verhalen over het glasproject. Hij is zo dankbaar en blij dat deze droom werkelijkheid is geworden. En zo snel dat is gegaan! We hebben er nog maar een keer bij stilgestaan hoe geweldig we dit met z'n allen gedaan hebben. En jullie die nu prachtig werk daar verrichten, we zijn helemaal trots op jullie! Vandaag heffen we het glas op de officiele opening van het eerste glasatelier in Nepal!! En de pers erbij, fantastisch hoor! Jan, wij denken dat ook jouw droom in vervulling is gegaan nu vandaag geschiedenis wordt geschreven in Nepal... Gefeliciteerd! Proost! -
23 Oktober 2009 - 17:43
Annet:
Wat een geweldig nieuws allemaal,het moet voor jullie helemaal niet te bevatten zijn.Dat nu alles draait en loopt,blije gezichten,super werk van jullie beiden en natuurlijk alle mensen van het project.Geniet nog maar van deze laatste week.Ik ga een weekje naar Engeland,hoor jullie binnenkort in Nederland weer.Liefs Annet -
23 Oktober 2009 - 19:40
Annie:
Wat ontroerend en tegelijkertijd geweldig om te lezen hoe alles vorm krijgt daar bij jullie in Nepal!
Fijn, dat we zo kunnen meegenieten van jullie avonturen daar.
Veel succes, maar ook veel plezier gewenst! -
23 Oktober 2009 - 22:18
ANNIE EN EELKE:
Hoi Jan en Margot,
Wat fantastysk dat dit op sa'n wize slagge is!
Lokwinske, lokwinske en nochris ...!!
Jim ferhalen en foaral ek jim foto's strale in tige positieve energy en emoasjonele belibbing út!
Dit jouwt ús, mar fansels benammen jim, in hearlik gefoel fan foldwaning: al dy minsken dy't har op dizze wize dochs fierder ûntploaie en lokkiger fiele kinne!!!
Annie en Eelke Bosma -
24 Oktober 2009 - 08:48
Reinder En Ine:
Heel heel hartelijk gefeliciteerd met dit geweldige resultaat!!! De start van een groots project, waar velen van gaan genieten. Nog een goede tijd samen in Nepal! -
24 Oktober 2009 - 09:40
Anke:
Goed om te lezen dat jullie missie is geslaagd! Het was natuurlijk even afwachten of alles goed zou komen in Nepal.
Nog een paar mooie dagen daar in Nepal, want hier is het erg regenachtig...
-
24 Oktober 2009 - 12:23
Jan Willem & Janneke:
Mooie verhalen en nu al geweldige resultaten! We hebben bewondering voor al het enthousiaste werk dat jullie daar verrichten. Fantastisch, te bedenken dat dit ooit door Hilde en Carijn in werking is gezet (en niet te vergeten Visma natuurlijk). Lieve groet uit een grijs Reduzum. -
24 Oktober 2009 - 17:03
Bea Van De Vegte:
Dag Margot en Jan,
Mooi om jullie reis en activiteiten te volgen. Prachtig.
Alle goeds en de hartelijke groet ook van Douwe,
Bea -
25 Oktober 2009 - 11:32
Jaap En Sjoukje :
Wat een prachtig beschreven verhalen, heerlijk om te lezen.
Voor Jan, nog even... en je ligt weer in je eigen mandje thuis!!Nu nog even genieten en daarna: een goede terugreis gewenst!
Hartelijke groeten van ons uit Zuidlaren -
27 Oktober 2009 - 08:52
Jeannette:
Missie geslaagd..FANTASTISCH!!liefs Jeannette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
