De glasexpeditie zit erop, missie geslaagd!
Door: Jan en Margot
27 Oktober 2009 | Nepal, Pokhara
Jan gaf aan het te willen houden bij zijn laatst geschreven woorden, die we hieronder nog even herhalen. Zijn missie is geslaagd, de glasexpeditie Fryslan-Nepal zit er op. Van Margot nog een nieuw verhaaltje. Ook belden ze ons gister nog op. 'We zijn net geland! Van het paragliden! We waren zenuwachtig, zijn gesprongen, hebben gevlogen als een vogel over Pokhara, over het meer en door de bergen. FANTASTISCH, wat een afscheid'!! Wij dachten 'dat durven ze toch niet' toen we het hen aanboden:-) We stonden dan ook perplex na het telefoontje, wat een avonturiers!
Visma kennende hebben ze gisteravond nog een enorm afscheidsfeest op Namaste Children's House gehad met alle kinderen, vrouwen, staff en vrijwilligers. Bloemenkransen, sjaals, tika's, dansen en eten is het ritueel. Iets wat je nooit zult vergeten.
Ze landen donderdagochtend om 11.15 weer veilig op Nederlandse bodem, waar we ze een warm welkom zullen heten en ze in hun arm zullen knijpen. 'Nee, het was geen droom!'.
Carijn en Hilde
Sher geeft nu ook zelf de workshops. Als een natuurtalent weet hij de groep te boeien. Eén van de kinderen, Pranam, luistert aandachtig. Zijn mond en bruine ogen wijd open gesperd. Tijdens het geconcentreerd werken steekt z’n tong af en toe naar buiten, zijn ogen glimmen. In mijn hoofd botsende beelden van een paar maanden oude Pranam die te vondeling wordt gelegd en een nu dolblije Pranam die huppelend maar heel voorzichtig zijn beschilderde glasplaatje naar de tuintafel brengt. Daar liggen alle werkstukken gezellig samen te drogen in de zon. Een nieuwsgierige gekko neemt ook een kijkje. Het diertje neemt de benen als Pranam aankomt en weet nog net even met de staart z’n handtekening achter te laten op één van de nog natte schalen.
De glasoven draait ondertussen op volle toeren en laat als een trotse moeder de geboorte zien van fruitschalen, ijscoupes, offerlichtjes, raamhangers en halskettingen. Dit alles gemaakt van restglas.
Dan is het tijd voor de persconferentie. Visma en ik vertellen enthousiast over onze droom en tonen trots de resultaten. De pers is bijzonder geïnteresseerd en stelt vragen. Als er wordt ingezoomd zie ik dat er nog stront aan m’n schoenen kleeft van de bergtocht. Ik trek m’n benen voorzichtig in, schuif ze onder de stoel en blijf glimlachen. Als we beiden een lint doorknippen is het glasatelier officieel geopend. Sher verkoopt offerlichtjes en noteert de eerste bestelling voor een restaurant in Pokhara. Morgen weet Nepal dat er geschiedenis geschreven is.
Onze missie is meer dan geslaagd, ik ben moe en zou morgen ’t liefst in m’n eigen bed wakker willen worden.
Jan
Jeetje, ik word totaal overrompeld door die enorme handen, die ons
dragen, vanuit Nederland. Grenzen vervagen, Nederland-Nepal in een adem
te noemen.
Nog geheel onder de indruk van de kroon op ons werk, heb ik de hele
nacht liggen woelen. Flitsen van bijna 4 weken Nepal gaan als een
draaimolen aan me voorbij. Wat geweldig, dat we dit nu ook delen met
Carolien en Veronica, die hier donderdag aankwamen, en Nederland
vertegenwoordigden op de heuse persconferentie en de opening van het
atelier. Vanmorgen in alle vroegte met twee bussen vol
Namastefamilieleden op naar het prachtige Begnaslake. We go for a
picknick. Grote bossen hout,verhitten in no-time de grootste pannen
ooit gezien.
Vrouwen op hun kleedjes vol ijver aan het bereiden van de dis. Jong en
oud is bezig dit familiefeest groots luister bij te zetten. Ik voel me
rijk met zo'n warme en kleurrijke familie, waar ieder aandacht krijgt,
een knuffel, een glimlach, een bakje troost, een gesprek, soms met
handen en voeten, alles mag er zijn, in verwondering sla ik dit alles
gade. Al een beetje met mijn gedachten naar thuis, voel ik de
verbinding, die altijd zal blijven.
Mijn hart stroomt soms over, fijn om elke dag wat op te schrijven, een
plek te geven, en de dag samen nog eens te overpeinzen. Anders zou ik
overlopen van de vele intense belevenissen, elk moment weer. Dankbaar
ben ik, zoveel puurheid en echtheid te mogen beleven. Een enorme rugzak
gaat mee naar huis, wat een rijkdom. En dan ook nog een grootse
geldelijke bijdrage erbij vandaag voor het winkeltje. Het goede trekt
het goede aan.
Margot
Lieve mensen,
Dit was het dan.. de glasexpeditie Nepal. Aldaar een zelfstandig bestaan gekregen. Hier zal deze in nog vele mensenharten voortleven..
Wij zijn heel blij en dankbaar voor het massale gehoor dat jullie gaven aan onze oproep over het glaswinkeltje. De donaties stroomden binnen! Met z'n allen hebben we in 1 weekend maar liefst E 2.965 verzameld! Genoeg om het eerste glaswinkeltje van Nepal te openen. Een prachtige kroon op het mooie werk van Jan, Margot, Sher, Visma en vele anderen in Nepal.
Goethe zei het al:
"Whatever you dan do or dream, you can begin it. Boldness has a genius, power and magic in it.
Begin it now!"
Namaste
Visma kennende hebben ze gisteravond nog een enorm afscheidsfeest op Namaste Children's House gehad met alle kinderen, vrouwen, staff en vrijwilligers. Bloemenkransen, sjaals, tika's, dansen en eten is het ritueel. Iets wat je nooit zult vergeten.
Ze landen donderdagochtend om 11.15 weer veilig op Nederlandse bodem, waar we ze een warm welkom zullen heten en ze in hun arm zullen knijpen. 'Nee, het was geen droom!'.
Carijn en Hilde
Sher geeft nu ook zelf de workshops. Als een natuurtalent weet hij de groep te boeien. Eén van de kinderen, Pranam, luistert aandachtig. Zijn mond en bruine ogen wijd open gesperd. Tijdens het geconcentreerd werken steekt z’n tong af en toe naar buiten, zijn ogen glimmen. In mijn hoofd botsende beelden van een paar maanden oude Pranam die te vondeling wordt gelegd en een nu dolblije Pranam die huppelend maar heel voorzichtig zijn beschilderde glasplaatje naar de tuintafel brengt. Daar liggen alle werkstukken gezellig samen te drogen in de zon. Een nieuwsgierige gekko neemt ook een kijkje. Het diertje neemt de benen als Pranam aankomt en weet nog net even met de staart z’n handtekening achter te laten op één van de nog natte schalen.
De glasoven draait ondertussen op volle toeren en laat als een trotse moeder de geboorte zien van fruitschalen, ijscoupes, offerlichtjes, raamhangers en halskettingen. Dit alles gemaakt van restglas.
Dan is het tijd voor de persconferentie. Visma en ik vertellen enthousiast over onze droom en tonen trots de resultaten. De pers is bijzonder geïnteresseerd en stelt vragen. Als er wordt ingezoomd zie ik dat er nog stront aan m’n schoenen kleeft van de bergtocht. Ik trek m’n benen voorzichtig in, schuif ze onder de stoel en blijf glimlachen. Als we beiden een lint doorknippen is het glasatelier officieel geopend. Sher verkoopt offerlichtjes en noteert de eerste bestelling voor een restaurant in Pokhara. Morgen weet Nepal dat er geschiedenis geschreven is.
Onze missie is meer dan geslaagd, ik ben moe en zou morgen ’t liefst in m’n eigen bed wakker willen worden.
Jan
Jeetje, ik word totaal overrompeld door die enorme handen, die ons
dragen, vanuit Nederland. Grenzen vervagen, Nederland-Nepal in een adem
te noemen.
Nog geheel onder de indruk van de kroon op ons werk, heb ik de hele
nacht liggen woelen. Flitsen van bijna 4 weken Nepal gaan als een
draaimolen aan me voorbij. Wat geweldig, dat we dit nu ook delen met
Carolien en Veronica, die hier donderdag aankwamen, en Nederland
vertegenwoordigden op de heuse persconferentie en de opening van het
atelier. Vanmorgen in alle vroegte met twee bussen vol
Namastefamilieleden op naar het prachtige Begnaslake. We go for a
picknick. Grote bossen hout,verhitten in no-time de grootste pannen
ooit gezien.
Vrouwen op hun kleedjes vol ijver aan het bereiden van de dis. Jong en
oud is bezig dit familiefeest groots luister bij te zetten. Ik voel me
rijk met zo'n warme en kleurrijke familie, waar ieder aandacht krijgt,
een knuffel, een glimlach, een bakje troost, een gesprek, soms met
handen en voeten, alles mag er zijn, in verwondering sla ik dit alles
gade. Al een beetje met mijn gedachten naar thuis, voel ik de
verbinding, die altijd zal blijven.
Mijn hart stroomt soms over, fijn om elke dag wat op te schrijven, een
plek te geven, en de dag samen nog eens te overpeinzen. Anders zou ik
overlopen van de vele intense belevenissen, elk moment weer. Dankbaar
ben ik, zoveel puurheid en echtheid te mogen beleven. Een enorme rugzak
gaat mee naar huis, wat een rijkdom. En dan ook nog een grootse
geldelijke bijdrage erbij vandaag voor het winkeltje. Het goede trekt
het goede aan.
Margot
Lieve mensen,
Dit was het dan.. de glasexpeditie Nepal. Aldaar een zelfstandig bestaan gekregen. Hier zal deze in nog vele mensenharten voortleven..
Wij zijn heel blij en dankbaar voor het massale gehoor dat jullie gaven aan onze oproep over het glaswinkeltje. De donaties stroomden binnen! Met z'n allen hebben we in 1 weekend maar liefst E 2.965 verzameld! Genoeg om het eerste glaswinkeltje van Nepal te openen. Een prachtige kroon op het mooie werk van Jan, Margot, Sher, Visma en vele anderen in Nepal.
Goethe zei het al:
"Whatever you dan do or dream, you can begin it. Boldness has a genius, power and magic in it.
Begin it now!"
Namaste
-
28 Oktober 2009 - 07:12
Cor Kloostra:
Erg bewonderenswaardig; wat een geweldig werk hebben jullie gedaan en wat konden we het ook goed volgen, gewoon vanuit ons eigen gewone huisje hier in Hollandje. Dank namens de 'wrald'. Jullie hebben er een betere plek van gemaakt! -
28 Oktober 2009 - 09:36
Carla:
svp jullie mailadres voor de fotoos.
xx carla
carlavandekieft@hotmail.com -
28 Oktober 2009 - 16:24
Tineke:
Hai Jan en Margot,
Prachtig wat jullie allemaal beleven en gerealiseerd hebben. We zijn nu bijna een week in India, een heel andere wereld en verheug mij enorm op Nepal waar we 10 nov zullen zijn. Kom behouden weer thuis. Lieve groeten ook van Gaby. -
28 Oktober 2009 - 18:04
Hilde:
Ik kan niet wachten jullie morgen weer te zien op schiphol. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat we jullie daar uitzwaaiden. Maar zo ontzettend veel gebeurd en beleefd in de tussentijd. Fijn dat we ook een beetje meemochten naar Nepal via de site en skype. Ik kreeg kippenvel bij het zien van deze laatste foto's... De warmte spat van m'n scherm af. Die kleine scharminkels.. Ze laten je nooit meer los. Nepal, het laat je nooit meer los. Gelukkig maar. Voor nu: een goede reis, wel thuis. Het zal wel even duren voordat jullie dit allemaal een plekje hebben gegeven.
Namaste -
28 Oktober 2009 - 19:06
Sandra:
Waauw, tranen in mijn ogen, ik had een paar dagen niet meer gelezen vanwege drukte met de voorbereidingen voor mijn eigen reis naar Pokhara. Ik voel me nu al een rijk iemand dat ik dit alles met eigen ogen zal zien, ruiken, voelen en proeven. nogmaals Waauw. Wat een mooi reisverslag en wat een geweldige prestatie.
Groetjes -
28 Oktober 2009 - 22:32
JOUK:
Hiel goede reis en wolkom thús!Hollen fol mei emotie,s en iendrukken,foaraltiid fést lein!Wat een mooie missie!Oan,t sjén!
l.gr.f.Jouk -
27 Maart 2010 - 20:42
Olivier En Diane:
Dag Jan en Margot,
Geweldig om jullie verslag en succes te lezen. Gefeliciteerd en hartverwarmend.
Wij hebben jullie in Oktober in Nepal ontmoet, net toen de glasmanchine aangesloten was en de eerste jongens een proef hadden gemaakt.
We waren onder de indruk van het prachtige initiatief.
Graag komen we met jullie nog eens in contact ivm de stichting die jullie dochter heeft opgericht in Nederland en gelinkt is aan Namaste Childers house. Zouden jullie ons eens kunnen mailen op: dianevmarrewijk@gmail.com
Hartelijk dank en we hopen te horen.
Groeten Diane en Olivier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
