Dak van de wereld of goot van onze aardkloot??

Donderdag 1 okt.

Vanmorgen vliegen we vanaf Doha (Saoudi Arabië ) alwaar een glimmende Lamborghini in de vertrekhal staat te pronken. Ik heb niet veel met auto’s maar menig toerist laat zich fotograferen voor de bolide. Alles wat duur of heel duur is lijkt hier indruk te maken.

Met Qatar airlines glijden we vervolgens naar Katmandu de hoofdstad van Nepal. Het vliegveld hier doet me denken aan het vroegere Oost Duitsland. In de aankomsthal zien we Krishna vrolijk zwaaien met een bordje met daarop onze namen. Hij is onze gids voor de komende dagen en neemt ons mee naar de taxi plaats; Hier kijkt men niet op een deukje, alles wat kan rijden is vandaag taxi. Na wat onderhandelen wordt een Nepalees gevonden die ons naar het hotel wil rijden in een te kleine auto. Maar met passen, meten trekken en duwen lukt en storten we ons in een nieuw avontuur.

Als een soort van kamikase piloot gaat het richting centrum. Luid toeterend, wild gebarend en bijna botsend. Een paar zwerfhonden riskeren hun leven als ze willen oversteken, verderop liggen koeien rustig op straat. Kinderen zoeken in een hoop vuilnis, een groepje geiten lijkt op de bus te wachten. Een kakofonie van beelden en geluiden. Mijn hoofd loopt vol met indrukken. Dan hoor ik Margot
zeggen: Zit je te huilen? Ik merk het nu ook, mijn wangen zijn nat, mijn hoofd lijkt letterlijk over te stromen. Dit is de cultuurshock waar ik voor gewaarschuwd ben. Ik zie een man met een aap op z’n schouder en denk terug aan Aap, Noot, Mies. We rijden door een deel van de stad waar alles half is afgebouwd en waar mensen op straat leven; is dit het Dak van de wereld of de goot van onze aardkloot? Ik laat me verder slepen in deze film. Een met mens en dier uitpuilende streekbus trekt zich niets aan van de agent op het kruispunt. Hij zou het verkeer moeten regelen maar lijkt ons te begroeten. In deze stad geen minirotondes; hier geldt het recht van de sterkste. Fietsen, motoren, auto’s, bussen, voetgangers en dieren krioelen als mieren door de stad. Tegenstellingen komen met een dreun binnen.

Ongeschonden komen we uit de strijd en bereiken het hotel. Krishna neemt ons daarna mee naar een eettent en doet z’n verhaal. Na 9 maanden hebben z’n ouders hem achter gelaten en wordt hij opgevoed door een tante die inmiddels al is overleden. Krishna studeert nog, werkt als gids en heeft een parttime aanstelling bij het Namaste Children’s house. Morgen is hij gelukkig ook weer onze gids.
Jan en Margot.

Ons telefoonnummer is 00977 9808 20 53 87.
Je kunt ons voor 15 cent per minuut bellen. Draai eerst 0900 123 00 85 en volg instructies op. Het is hier wel 4 uur later!